Απομονωμένη, εξόριστη στο ίδιο της το σπίτι, στην ίδια της τη γενέτειρα. Ανύπανδρη αν και σε ηλικία γάμου, άτεκνη, αν και σε ηλικία τεκνοποίησης. Είναι η παρθένος που θα γινόταν νύφη του πατέρα της και η αδελφή που γίνεται μητέρα τους αδερφού της. Πριγκιποπούλα, αλλά στην πραγματικότητα δούλα «αξιολύπητη / με βρόμικα κουρέλια / που σέρνεται γύρω από τα άδεια τραπέζια». Ένα οξύμωρο δηλαδή... Γυναίκα με ανδρικά στοιχεία στη συμπεριφορά της, ασυμβίβαστη και άμετρη για τα κοινωνικά δεδομένα, αλλά ταυτόχρονα υπερασπίστρια της πατριαρχικής τάξης, όπως την κατηγορούν κάποιες φεμινίστριες.

Είναι σαν να υπάρχουν δύο (τουλάχιστον) Ηλέκτρες: η μία εμμονική, κυριευμένη από άμετρο μίσος, σκληρή, αδίστακτη, ασυγκράτητη, η άλλη καταρρακωμένη, ανίσχυρη, βυθισμένη στο πένθος, απαρηγόρητη και αφοσιωμένη μέχρις εσχάτων θυγατέρα. Τελικά, ποιο πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα;

Η «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή σε μετάφραση Γιώργου Χειμωνά και σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου θα παρουσιαστεί στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου από τις 4/7 έως τις 5/7, στις 21:00.

Παίζουν Γιάννης Αναστασάκης (Παιδαγωγός), Γρηγορία Μεθενίτη (Χρυσόθεμις), Λουκία Μιχαλοπούλου (Ηλέκτρα), Νικόλας Παπαγιάννης (Αίγισθος), Ιωάννα Παππά (Κλυταιμνήστρα), Αναστάσης Ροϊλός (Ορέστης), Περικλής Σιούντας (Πυλάδης)

Παίζουν: Γιάννης Αναστασάκης Παιδαγωγός, Γρηγορία Μεθενίτη Χρυσόθεμις, Λουκία Μιχαλοπούλου Ηλέκτρα, Νικόλας Παπαγιάννης Αίγισθος, Ιωάννα Παππά Κλυταιμνήστρα, Αναστάσης Ροϊλός Ορέστης, Περικλής Σιούντας Πυλάδης